1900 r.

• Austriackie przedsiębiorstwo „Dziedzitzer Montangewertschaft Bielitz” z siedzibą w Wiedniu i Bielsku rozpoczęło na terenie Czechowic wiercenie otworów badawczych za węglem do głębokości 400 m.

1902 r.

• Rozpoczęto budowę szybu wentylacyjnego nr 1 o średnicy 4,2 m, przy której zatrudniono 24 górników z Karwiny. Osiągnięto głębokość 463 m.

1905 r.

• Aktem Wyższego Urzędu Górniczego w Morawskiej Ostrawie nastąpiły pierwsze nadania własności górniczej: „IDA”, „ROSA”, „ADELA”, „ELIZA” o łącznej powierzchni 146 ha.
• W odległości 65 m na południe od szybu wentylacyjnego nr 1 wybudowano szyb wydobywczy nr 2 o średnicy 4,6 m do głębokości 469 m.
• Dyrektorem Kopalni został dr Hilf z siedzibą w Morawskiej Ostrawie.
• Eksploatowano pokłady pomiędzy poziomami I (288 m) i II (411m) systemem filarowym z zawałem stropu. Stosowano obudowę drewnianą.
• Na szybach nr 1 i nr 2 zabudowano parowe maszyny wyciągowe.
• Rozpoczęto budowę sortowni o wydajności 110 t/h. Zastosowano ruszty i przesiewacze „Seltnera”
• Pracują kotłownia, hala kompresorów tłokowych, turboprądnice, wentylatory główne na szybie nr 1.

1907 r.

• Pierwsza organizacja zawodowa górników pod nazwą „Unia Górników” i pierwszy strajk przeciw zwolnieniom z pracy.

1908 r.

• Przystąpiono do budowy płuczki wodnej typu „Bauma”.

1918 r.

• Z chwilą upadku monarchii austro-węgierskiej przestała istnieć „Unia Górników” Powstaje związek zawodowy Śląska Cieszyńskiego z oddziałem w Kopalni „Silesia”.
• Właścicielem Kopalni zostają „Zakłady Górnicze Silesia” S.A. w Dziedzicach z siedziba w Morawskiej Ostrawie. Dyrektorem Kopalni zostaje inż. Urbańczyk.

1919 r.

• Rozbudowę Kopalni poprzedziły nowe nadania górnicze pod nazwą „PAWEŁ”, „HUGO” i „JÓZEF”.
• Rozpoczęto głębienie szybu nr 3, które ukończono w 1922 r. W budynku nadszybia zainstalowano po raz pierwszy zapychacze powietrzno-łańcuchowe dla za- i wyładunku wozów z klatek szybu. Stalowa konstrukcja wieży szybowej z kołami linowymi o średnicy 5,0 m była imponujacym dziełem inżynierskiej roboty. Wloty założono na poziomach V (500 m) i VI (556 m).

1919-1939 r.

• Roboty górnicze prowadzono w 10 pokładach należących do warstw orzeskich. Eksploatacje prowadzono systemem ubierkowym i zabierkowym do pola, zazwyczaj w trzech lub czterech pokładach na różnych poziomach. Nieobcy był już system wybierania od pola. Roboty chodnikowe i wybierkowe prowadzono wyłącznie w obudowie drewnianej.
• W okresie pracy dyrektora inż. Ferdynanda Iwanka (1929-1939) zastosowano nowy system ścianowy z zawałem stropu przy pomocy kasztów przestawnych.
• Na przełomie lat 30 wprowadzono w Kopalni pierwsze żerdziowe wrębiarki ścianowe z napędem powietrznym oraz rynny potrząsalne z silnikami powietrznymi.
• Około 1925 r. zastąpiono transport konny na dole trakcją lokomotywową w oparciu o wysokoprężne powietrze 175 atm.
• W 1927 r. założono Klub Sportowy z sekcją piłki nożnej, a w 1934 r. utworzono Klub Kajakarzy.

1939-1945 r.

• W początkach września 1939 r. zmienia się nazwa Kopalni na „Grube Silesia-Dziedzitz” OIS i przechodzi pod zarząd komisaryczny koncernu Elektrowerke AG w Berlinie. Od 1944 r. Kopalnię przejęła i prowadziła do końca wojny Spółka Akcyjna Energieversorgung Oberschlesien-Bergwerkverwachtung Grube Silesia.
• Od 1942 r. zatrudniano na dole i powierzchni jeńców sowieckich (ok. 222).
• Zastosowano nowoczesne 4 wrębiarki ścianowe – łańcuchowe, powietrzne firmy „Eickoff”. Wprowadzono stosowanie obudowy chodnikowej, mieszanej typu „Moll” oraz w minimalnym zakresie obudowę TH.

1945 r.

• Po zakończeniu działań wojennych Kopalnia należała do Rybnickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego, a od 1950 r. do Jaworznicko-Mikołowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Pierwszym dyrektorem po wyzwoleniu był inż. Antoni Godek, a zawiadowcą inż. Józef Żyła.
• W połowie lutego Kopalnia zaczęła wydobywać początkowo 150 t/dobę, by osiągnąć średnie roczne wydobycie 471 t/dobę.
• Powstaje kopalniana Stacja Ratownictwa Górniczego.

1949 r.

• Wprowadzono do ruchu 5 sztuk wrębiarek łańcuchowych „Sulivan” oraz 10 sztuk młotków udarowych „Atlas Copco” produkcji USA.

1950 r.

• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Karol Banszel

1952 r.

• Z inicjatywy wiceministra górnictwa prof. Bolesława Krupińskiego 28.10.1952 r. odbyła się pierwsza narada w sprawie odmetanowania kopalń. Jako pierwszą do stosowania wytypowano Kopalnię „Silesia”. Tematem tym w Kopalni zajął się inż. Ludwik Kotula, późniejszy dyrektor Kopalni.

1955 r.

• Do urabiania węgla zastosowano metodę „Cardox”.

1956 r.

• Ukończono opracowanie projektu technicznego odmetanowania Kopalni. Do ujęcia metanu wytypowano pole zachodnie na poziomie II w pokładzie 315. Już w 1955 r. rozpoczęto budowę rurociągu metanowego systemem gospodarczym.

1957 r.

• Wprowadzono do ruchu 3 szt. lokomotyw akumulatorowych firmy angielskiej „Cleyton”.

1958 r.

• Wprowadzono do obudowy ścian indywidualną obudowę stalowoczłonową typu „Gerlach”.
• W grudniu następuje odbiór techniczny instalacji i urządzeń odmetanowania. Halę odmetanowania wyposażono w dwie sprężarki austriackiej firmy „Stragor”, dwa analizatory metanu typu „Magnus” oraz kalorymetr „Junkers”

1959 r.

• 6 lutego rozpoczęto próbny rozruch stacji odmetanowania. W rurociągu osiągnięto koncentrację metanu 80%. Od maja rozpoczęto przesyłanie gazu do rafinerii w Czechowicach-Dziedzicach.

1961 r.

• Powiększenie obszaru górniczego Kopalni do 16,3 km².

1963 r.

• Budowa wdechowego szybu nr 4 w Rudołtowicach o średnicy 5,5 m, kamienno-materiałowego. Głebienie szybu prowadzone było z zastosowaniem mrożenia górotworu.
• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Władysław Rus.

1966 r.

• Budowa wentylacyjnego szybu nr 5 o średnicy 5,5 m w Rudołtowicach z zastosowaniem mrożenia górotworu.

1967 r.

• Oddanie do ruchu nowej hali odmetanowania wyposażonej w 3 sprężarki rotacyjne „Wittig” prod. niemieckiej.

1968 r.

• Rozpoczęcie eksploatacji w partii centralnej.
• Uruchomienie nowego Zakładu Przeróbki Mechanicznej Węgla.

1972 r.

• Uruchomienie nowej dyspozytorni ruchu i dyspozytorni metanometrycznej typu ROW.

1974 r.

• Kombajnizacja wszystkich ścian wydobywczych.
• 28 czerwca katastrofa górnicza – w wyniku wybuchu metanu zgineło 34 górników.

1975 r.

• Uruchomienie dyspozytorni metanometrycznej typu CTT63-40U prod. francuskiej.

1976 r.

• Powiększenie obszaru górniczego w kierunku wschodnim do łącznej powierzchni 21,36 km².
• W wyniku analizy przekrojów geologicznych rysuje się możliwość projektowania Kopalni „Silesia Głęboka”, bazującej na zasobach warstw rudzkich i siodłowych, udokumentowanych do poziomu 1300 m. Występuje tu węgiel typu 33 i 34.
• W latach 1976-1985 następuje modernizacja urządzeń wydobywczych, pomocniczych polegająca na remontach i pogłębianiu szybów, wymianie maszyn wyciągowych, a w szybie nr 2 budowie skipów o ładowności 7,5, a także wymianie urządzeń w zakładzie przeróbczym.

1977 r.

• Eksperymentalnie wprowadzono pierwszą obudowę zmechanizowaną typu kasztowego „Krab II”.

1979 r.

• Wprowadzenie pierwszego kombajnu chodnikowego „Alpina” AM-50.
• 30 października katastrofa górnicza – w wyniku pożaru ginie 22 górników.

1980 r.

• Dyrektorem Kopalni zostaje dr inż. Jan Dąbrowski.

1981 r.

• Wprowadzenie dalszych obudów zmechanizowanych, kombajnów ścianowych z systemem posuwu „Poltrak II”. Pozwoliło to na zwiększenie wydobycia z mniejszej ilości ścian.
• Wybudowano i poświęcono nowy ołtarzyk św. Barbary, patronki górników.

1982 r.

• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Józef Michałek.

1983 r.

• W przewozie głównym wprowadzono na poziomie IV trakcję spalinową.

1985 r.

• Gwałtowna powódź zagroziła przerwaniem wałów nad rzekami Wisłą i Białą. Obmurowano wloty szybów do wysokości 1,5 m. Rozpoczęto roboty inżynieryjne związane z przełożeniem koryta rzeki Białej, które ukończono w 1995 r. Przełożono 1,5 km rzeki ok. 800 m w kierunku wschodnim.

1987 r.

• Rozpoczęto budowę szybu wentylacyjnego nr 6 w Kaniowie.

1989 r.

• W wyniku zamian w gospodarce przedsiębiorstw państwowych wstrzymano wszystkie inwestycje rozpoczęte w latach 1985-1987.

1990 r.

• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Zdzisław Adamaszek

1991 r.

• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Andrzej Kiwic.

1992 r.

• Rozpoczęcie długofalowego programu ograniczenia zrzutu słonych wód dołowych do rzeki Wisły – budowa pierwszej tamy wodnej na poziomie I.

1994 r.

• Kopalnia „Silesia” wraz z siedmioma innymi kopalniami wchodzi w skład Nadwiślańskiej Spółki Węglowej S.A. z siedzibą w Tychach.

1996 r.

• Budowa drugiej tamy wodnej na poziomie IV.

1997 r.

• Wielka powódź w południowej Polsce, zalanie przez Wisłę miejscowości Goczałkowice w obszarze górniczym Kopalni „Silesia”. Pod wodą znalazło się 40 budynków. Powódź nie zagroziła tym razem szybom Kopalni.
• Początek realizacji programu „Ochrona rzeki Wisły przed zasoleniem – zatłaczanie wód słonych głębokimi otworami z powierzchni” – budowa wspólnie z firmą „Metanel” S.A. z Warszawy otworu badawczo-tłocznego Kozy MT-3.

1998 r.

• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Stanisław Hamerlik.

1999 r.

• Zaniechanie eksploatacji w zawodnionych warstwach łaziskich, przerzucenie ciężaru wydobycia na słabozawodnione warstwy orzeskie.
• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Jerzy Grzybek.

2000 r.

• Dyrektorem Kopalni zostaje mgr inż. Janusz Grudnik.
• Wprowadzono nowy, zmodernizowany kompleks ścianowy z obudową Glinik-08/22 Oz o wydajności dobowej ok. 3000 ton oraz nowoczesny kombajn chodnikowy AM-75

2001 r.

• Rozpoczęcie budowy „Zbiornika retencyjno-dozującego” w Kaniowie.
• Kopalnia „Silesia” zajęła II miejsce w konkursie „Bezpieczna Kopalnia” za lata 1999-2001.

2002 r.

• Wyposażenie nowej ściany w wysokowydajny kompleks ścianowy z obudową Fazos-18/33 POz/P z kombajnem KSW-500 i przenośnikiem R-85 o wydajności dobowej 4000-5000 ton oraz uproszczoną odstawą taśmową urobku.
• Kopalnia „Silesia” uroczyście obchodziła 100-lecie swojego istnienia.
• Kopalnia „Silesia” zajęła III miejsce w konkursie „Bezpieczna Kopalnia” za lata 2000-2002.

2003 r.

• Kopalnia „Silesia” wraz z 23 innymi kopalniami ze zlikwidowanych Spółek Węglowych wchodzi w skład Kompanii Węglowej S.A. z siedzibą w Katowicach.
• Dziewięciodniowy podziemny strajk górników w obronie miejsc pracy

2005 r.

• Połączenie KWK „Silesia” z KWK „Brzeszcze” w dwu-ruchowy zakład górniczy KWK” Brzeszcze Silesia”

2006 r.

• Wstrzymanie robót przygotowawczych na Ruchu Silesia

2007 r.

• Ogłoszenie I przetargu na zbycie zorganizowanej części majątku pod nazwą KWK „Brzeszcze Silesia” Ruch II Silesia.

2008 r

• II przetarg na zbycie KWK Silesia

2009 r.

• Powstaje Przedsiębiorstwo Górnicze Silesia Sp z o.o. założone przez pracowników KWK Silesia.
• III przetarg-PG SILESIA wraz z czeskim koncernem energetycznym EPH Holding, składa ofertę zakupu KWK Silesia.

• 2010 r.
• W grudniu, podpisano Akt Notarialny.
• Kopalnia Silesia stała się firmą prywatną…
• …Zaczęła się Nowa Historia
• Pod nazwą
• Przedsiębiorstwo Górnicze „SILESIA”
• Sp. z o.o.

NOWE WIEŚCI Z ROKU 2011 !!!

Przedsiębiorstwo Górnicze „Silesia” zawarła umowę na kupno oraz dostawę dwóch kompletów maszyn i urządzeń współpracujących z kombajnami chodnikowymi. Są to zakupy istotne dla wykonania prac przygotowawczych do udostępnienia pierwszej nowej ściany wydobywczej.
Spółka zawarła umowę z firmą Bumech S.A. z siedzibą w Katowicach na dostawę dwóch kompletów maszyn i urządzeń przeznaczonych do współpracy z zakupionymi wcześniej kombajnami chodnikowymi, o łącznej wartości ponad 4 milionów złotych netto.

Zestawy tych urządzeń zostaną dostarczone do kopalni na przełomie I i II kwartału tego roku. Przedmiotem zawartej umowy są również gwarancje na pojedyncze elementy kompletów, montaż i szkolenia obsługi i służb utrzymania ruchu tych urządzeń…

Kopalnia Silesia podpisała umowę na modernizację wyciągu szybowego

PAP – 01-12-2011 20:57
Przejęta w ub. roku przez czeskiego inwestora kopalnia Silesia podpisała umowę na modernizację wyciągu szybowego. To jedna z kluczowych inwestycji dla tego zakładu, m.in. od niej zależy osiągnięcie zakładanego wydobycia na poziomie 3 mln ton rocznie w 2013 r.
O podpisaniu umowy z konsorcjum, na którego czele stoi spółka Siemag Tecberg Polska, poinformowała PAP w czwartek przedstawicielka Silesii Ewa Szpejna.

Jak przekazała, umowa na modernizację wyciągu szybowego nr 2 jest warta „kilkadziesiąt milionów złotych”. Umowa obejmuje m.in. wykonanie projektu, przeprowadzenie modernizacji oraz 10-letnie usługi serwisowe. Wykonawca załatwi też formalności i obejmie nadzór autorski nad inwestycją. Prace projektowe rozpoczną się na początku grudnia, a sama przebudowa wyciągu – na początku lutego 2012 r. Zadanie ma zostać zakończone w ciągu 21 miesięcy.

Wyciąg szybowy to rodzaj windy transportowej, łączącej dół kopalni z jej powierzchnią. Od jego przepustowości zależy m.in., jaka ilość urobku zostanie wydobyta, a to z kolei wpływa na wydajność zakładu. „To niezwykle ważny etap prac modernizacyjnych. Od jego powodzenia zależy osiągnięcie zakładanego na 2013 r. wydobycia na poziomie 3 mln ton brutto rocznie. Z tego powodu do realizacji tej inwestycji zaangażowana została firma z międzynarodowym doświadczeniem, gwarantująca nowoczesne rozwiązania” – zaznaczył cytowany w komunikacie prezes Silesii Jirzi Pasztika.

Gdy w grudniu ubiegłego roku Przedsiębiorstwo Górnicze Silesia przejmowało kopalnię od Kompanii Węglowej (KW), przedstawiciele większościowego udziałowca – czeskiego Holdingu Energetycznego i Przemysłowego (EPH) – deklarowali, że zainwestują w Silesii do 150 mln euro w ciągu trzech lat. We wrześniu tego roku przedstawiciele kopalni przypominali, że trwa modernizacja kopalni, a pierwsza z nowych ścian wydobywczych ma ruszyć wiosną przyszłego roku. Dzięki temu roczne wydobycie w 2012 r. będzie mogło wynieść ponad 1,2 mln ton węgla.

Modernizacja głównego szybu i uruchomienie drugiej ściany ma umożliwić osiągniecie docelowej zdolności produkcyjnej Silesii rzędu 3 mln ton węgla rocznie. We wrześniu przedstawicie firmy mówili o osiągnięciu tej wartości w 2014 r. Obecne informacje wskazują na przyspieszenie tego terminu. Po osiągnięciu pełnej zdolności wydobywczej, Silesia ma zatrudniać ok. 1,6-1,7 tys. osób wobec ponad 1,3 tys. obecnie i 731 osób w grudniu ubiegłego roku, kiedy inwestor przejął kopalnię od Kompanii Węglowej.

Od przyszłego roku Silesia ma produkować wysokiej jakości węgiel, przeznaczony głównie dla sektora energetycznego oraz specyficzne jego rodzaje do sprzedaży detalicznej. Ma również sprzedawać gaz kopalniany (metan), kamień do celów budowlanych oraz dostarczać rozwiązania w zakresie ekologicznego składowania minerałów energetycznych (popiołu i pyłów dymnicowych).